da. m A
Sygn. akt II K 598/16
POSTANOWIENIE
Dnia 14 czerwca 2017 r.
Sąd Rejonowy w Iławie w II Wydziale Karnym w składzie:
Przewodnicząca: SSR Elżbieta Skierkowska
Protokolant: prac. sąd. Natalia Kuczmarska
po rozpoznaniu sprawy przeciwko R. K
oskarżonemu o przestępstwo z art. 212 6 1 kkiart. 2168 1 kk
z urzędu
na podstawie art. 339 8 3 pkt 2 kpk
postanawia
umorzyć postępowanie.
Uzasadnienie
Rf KJ ”7) został oskarżony przez Rf=="JL/F 4iSt ż
o” """=o to, że:
w dniu 26.06.2016 roku pod murem Zakładu Karnego wj ł używał wobec
oskarżycieli prywatnych słów obelżywych i wulgarnych oraz niezgodnych z
prawdą, a swoim zachowaniem naraził ich na nieprzyjemności,
tj. o przestępstwo z art. 212 5 1 kkiart. 2168 1 kk.
Sąd zważył, co następuje:
Postępowanie w sprawie podlega umorzeniu z powodu oczywistego braku
faktycznych podstaw oskarżenia (art. 339 5 3 pkt 2 kpk).
Kwestia umorzenia z powodu oczywistego braku faktycznych podstaw
oskarżenia to tzw. oddanie pod sąd sensu stricto, a więc badanie przed rozprawą
istnienia w ogóle podstaw do oskarżenia danej osoby dla wyeliminowania
możliwie szybko niezasadnych oskarżeń. Oczywisty brak podstaw do oskarżenia
zachodzi między innymi w sytuacji braku jakichkolwiek dowodów
świadczących o popełnieniu przez oskarżonego zarzucanego mu przestępstwa,
a nie może być efektem oceny dowodów (postanowienie SN z 7 września 1994 r.,
III KRN 98/94, OSNKW 11-12/1994, poz. 72 oraz OSNPP 2/1995, poz. 14). Na
posiedzeniu przed rozprawą sąd nie może oceniać dowodów pod względem
merytorycznym, a więc w zakresie, czy przesądzają one zasadność oskarżenia;
ma jedynie sprawdzić, czy przedstawione na poparcie oskarżenia dowody
uprawdopodobniają wysuwany zarzut (zob. post. SN z 3 listopada 1971 r., I
KR 206/71, RPEiS 2/1972, s. 331i uzasad. post. SN zy września 1994 r., jw., s.
37), czy też w sposób oczywisty, „na pierwszy rzut oka”, nie wskazują, aby
wobec danej osoby można go było wysuwać (T'__"G. r Kodeks
postępowania karnego. Komentarz, Zakamycze, 2003, wyd. III).
Przed skierowaniem sprawy na rozprawę główną, na zapytanie Sądu,
pismem z dnia 28.03.2017 r., Dyrektor Zakładu Karnego w H poinformował,
iż oskarżonyR" ", Kf © opuszczał zakład karny w dniu 26.06.2016 roku.
Przebywał on w celi nr 6 oddziału VIII, w której tego dnia przebywali również
oskarżyciele prywatniR "LI "Jisf , gor *orazK” 7
ZW 4P | a EJ RF "RV joraz M w” kętórzy
zostali wskózai w prywatnym akcie oskarżenia, jako Świadkowie opisanego
czynu, nie przebywały wówczas w warunkach izolacji penitencjaracj.
Administracja Zakładu Karnego w If nie odnotowała opisanego zdarzenia. W
piśmie wskazano, iż wbrew twierdzeniom oskarżycieli prywatnych mur ZK w
__fnie przylega bezpośrednio do budynku aresztu śledczego. W ogrodzeniu
zewnętrznym wyznaczone są posterunki uzbrojone, gdzie służbę pełnią
funkcjonariusze Służby Więziennej, którzy odnotowaliby takowe zdarzenie, gdyby
miało ono miejsce.
Dodatkowo z powyższego pisma wynika, iż jest to kolejna sprawa, w której
ci sami osadzeni opisują zdarzenia, próbując doprowadzić do wszczęcia
postępowania przed tut. Sądem, tym samym zapewniając sobie pobyt w
tutejszej jednostce penitencjarnej. Zakład Karny w ń nie jest jednostką
przeznaczoną dla recydywistów penitencjarnych, a wskazani osadzeni należą do
tej grupy klasyfikacyjnej. Skazani recydywiści wolą przebywać bliżej miejsca
zamieszkania, by ich rodziny mogły częściej ich odwiedzać i nie ponosić kosztów
dojazdu do oddalonej od miejsca zamieszkania jednostki. Niektórzy osadzeni
boją się odbywać karę w zakładzie karnym dla recydywistów, w którym osadzeni
nie radzą sobie i obawiają się innych recydywistów. Zdaniem administracji
Zakładu Karnego w i I istnieje również obawa, że skazani wykorzystując
możliwość telefonicznego kontaktowania się z bliskimi, mogą próbować mataczyć
w sprawach osadzonych w VII i VIII tymczasowo aresztowanych , doprowadzając
do zaburzenia właściwego toku postepowania karnego. Oskarżyciel prywatny
RA _ LEGE ma na swoim koncie po kilka tego typu spraw karnych, w których
raz występuje jako pokrzywdzony przez innego recydywistę, a innym razem to
on jest oskarżany przez kolegów lub występuje w sprawie jako świadek.
W tym stanie rzeczy niecelowym byłoby kierowanie sprawy na rozprawę
główną, skoro przedstawione w powyższym piśmie okoliczności nie
uprawdopodobniają wysuwanych przez oskarżycieli prywatnych zarzutów.
W ocenie Sądu reakcja Państwa w postaci angażowania w ten wątpliwy spór
organów wymiaru sprawiedliwości jest niewskazana, albowiem w takim
wypadku, nie +będzie iprowadzić do ochrony porządku prawnego, lecz do
wykorzystywania ww. organów do załatwiania spraw prywatnych, tworząc też
groźbę manipulowania igh pracami.* : 6 $ E r
x
*j
Bo 6 5 6 4 m ż u z * 3 » 3
Mając na uwadze powyższe, przyjąć należy, że w sprawie zachodzi
oczywisty brak faktycznych podstaw oskarżenia i dlatego orzeczono jak na
wstępie. zo:
"yginaie właściwe POdpigy
CINIZYC
, SU 28 zgodnęść
/ AD R Ń
j 2 NSefu.
Sygn. akt II K 378/17
POSTANOWIENIE
Dnia 16 czerwca 2017 roku
Sąd Rejonowy w Iławie Wydział II Karny w składzie:
Przewodniczący: S.S.R. Ewa Toczydłowska
Protokolant: prac. sąd. Laura Antkowiak
po rozpoznaniu sprawyM Km
oskarżonego o przestępstwo z art. 21281 k.k. w zb. z art. 216$1 k.k. w zw. zart. 1182 k.k.
z oskarżenia prywatnego
w przedmiocie umorzenia postępowania karnego
na podstawie art. 1781 pkt 1 k.p.k.
postanawia
umorzyć postępowanie karne w sprawie II K 378/17 przeciwko M | zz) K
o przestępstwo z art. 212$1 k.k. w zb. zart. 216$1 k.k. w zw. zart. 1182 k.k., z uwagi na agi na fakt,
iż czynu nie popełniono.
Uzasadnienie
Oskarżyciel prywatny M $K' j zarzucił M gk że w czasie
przebywania w Zakładzie Karnym, znieważył go, używając słów wulgarnie obraźliwych, oraz
zniesławił, mówiąc, że jest on konfidentem.
Sąd zważył, co następuje:
_Z informacji z FE— | Karnego wj” z dnia 18 maja 2017r. (k. 9) wynika, że
M ,K | —3i "3K nie przebywali w tej samej celi, ale mieli wspólne
SEGRE Ich relacje sa bardzo dobre, można powiedzieć, że obaj osadzeni lubią się. Nigdy
żaden z ww. osadzonych nie informował o jakichkolwiek nieporozumieniach. Pozostali
osadzeni mający kontakt z ww. nie zgłaszali żadnych sytuacji konfliktowych pomiędzy nimi.
Z rozpoznania środowiska wynika nawet, że osadzeni są bliskimi kolegami, znają się z
wolności (obaj mieszkają w „ód. mają wspólnych znajomych, a relacje łączące ww.
skazanych są ciepłe.
Stwierdzono, że według dostępnych informacji, posiadając dobre rozpoznanie w
środowisku osadzonych, niniejsza sprawa jest ewidentnie manipulacją osadzonych. Sam fakt
oskarżenia innego osadzonego rok po zdarzeniu jest wymowny. Jest to kolejna sprawa, w
której osadzeni E _u i okolic kłamiąc, wymyślając sobie zdarzenia, które w rzeczywistości
nie miały miejsca, próbują_ doprowadzić do wszczęcia postępowania przed Sądem
Rejonowym w Iławie. tym samym zapewniając sobie pobyt w Zakładzie Karnym w i
aby przebywać bliżej miejsca zamieszkania, by ich rodziny mogły częściej ich odwiedzać
i nie ponosić kosztów dojazdu do oddalonej od miejsca zamieszkania jednostki. Zakład Karny
wf _ Bnie jest jednostką przeznaczoną dla recydywistów penitencjarnych, a ww. osadzeni
są recydywistami. Często osadzeni nie radzą sobie w innych jednostkach, obawiają się innych
skazanych, dlatego robią wszystko, by karę odbywać w r 5
Podczas rozmów z recydywistami, którzy uczestniczyli w podobnych sprawach przed
Sądem Rejonowym w Iławie, funkcjonariusze zakładu karmego uzyskali informacje, że
osadzeni specjalnie wybierają takie rodzaje przestępstw typu znieważenia, zniesławienia,
pomówienia, groźby, naruszenia nietykalności. ponieważ nikt nie będzie w stanie udowodnić
im winy. W większości przypadków sprawa kończy się dojściem do porozumienia stron
i wycofaniem sprawy.
Podsumowując, należy stwierdzić, iż sąd w pełni podziela opinię funkcjonariuszy
zakładu karnego w I .Z podobnych spraw pomiędzy osadzonymi w Zakładzie Karnym,
zawisłych przed tutejszym sądem, wynika niezbicie, iż praktycznie w 100% spraw nie
potwierdziły się zarzuty zawarte w prywatnych aktach oskarżenia. Ewidentnym było dążenie
osadzonych do sprowadzania do Zakładu Karnego w Ń / kolegów — mieszkańców F ąz
powodów wskazanych powyżej. Z informacji doprowadzających strony z zakładu karnego na
rozprawę główną funkcjonariuszy policji wynikało, że przed rozprawą na korytarzu, rzekomo
skłóceni, oskarżyciel prywatny i oskarżony witali się serdecznie.
Należy też wskazać, iż sprawy te pociągają za sobą duże koszty — transportu stron z
innych zakładów karnych do Zakładu Karnego w p ___ doprowadzania stron i świadków z
zakładu karnego na rozprawę główną.
Sprawy kończyły się umorzeniem, najczęściej gdy po przeprowadzeniu szerokiego
postępowania dowodowego, oskarżyciel prywatny cofał prywatny akt oskarżenia.
Wobec powyższego, Sąd na podstawie art. 17$1 pkt 1 k.p.k. umorzył postępowanie,
uznając, iż czynu nie popełniono.
GRON a właści podej
R DY PA ztodnaść
Z
| ełtretarz Sądu
