Załączniki

A.0005.309.20.pdf

PREZES SĄDU REJONOWEGO Włocławek, 24 czerwca 2020 r. we WŁOCŁAWKU A-0005-309/20 Stowarzyszenie Sieć Obywatelska Watchdog Polska sprawa-2851ó(afedrowanie.siecobywatelska. pl W odpowiedzi na wniosek o udostępnienie informacji publicznej z 12 czerwca 2020 r. uprzejmie informuję, że w Sądzie Rejonowym we Włocławku w okresie od 2002 r. do chwili obecnej zapadł jeden wyrok, w oparciu o art. 23 ustawy o dostępie do informacji publicznej. W załączniku przesyłam skan orzeczenia w sprawie IX K 1238/05 wraz z uzasadnieniem, informując jednocześnie, że treść informacji publicznej została zanonimizowana. Z poważaniem

IX_K_1238.05.pdf

Sygn. akt IXK 1238/05 l WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 29 maja 2006 r. Sąd Rejonowy we Włocławku IX Wydział Grodzki w składzie : Przewodniczący : SSR Jarosław Konopka Protokolant Julia Gotówka w obecności Prokuratora — Doroty Krysztoforskiej po rozpoznaniu dnia 09.05 — 23.05.2006 r. na rozprawie sprawy Mg w mg r. NN. » RwowNNnnny syna W Ng i FD=. w woogggg oskarżonego 0 to , że: w okresie od 18 grudnia 2004 r. do 31 grudnia 2004 r. w ANG bedac zobowiązanym jako Burmistrz Miasta ASS orzeczeniem Sądu Rejonowego w Aleksandrowie Kuj. z dnia 19.10.2004 r. sygn. IC 246/04 do udostępnienia M „EEEE informacji publicznej na temat skutków finansowych, bądź innych korzyści odniesionych przez pozwaną gminę, związanych ze sprzedażą nieruchomości będącej działką oznaczoną w ewidencji gruntów nr IJ o powierzchni 5 arów, wbrew ciążącemu na nim obowiązkowi, informacji nie udzielił tj. o przestępstwo z art. 23 Ustawy z dnia 06.09.2001 r. o dostępie do informacji publicznej l. uznaje oskarżonego MIQ wig za winnego popełnienia czynu zarzucanego mu aktem oskarżenia z tym ustaleniem, że czyn zaistniał od 02.01.2005 r. do 20.05.2005 r., to jest występku z art. 23 ust. 2 Ustawy z dnia 06.09.2001 r. o dostępie do informacji publicznej i za to na podstawie tego przepisu wymierza mu karę grzywny w ilości 40 (czterdziestu) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 40 (czterdziestu) złotych. 2. na podstawie art. 3.1 ust. 3 Ustawy z dnia 23.06.1973 r. o opłatach w sprawach kamych (Dz. U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 ze zm.) zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa (Kasy Sądu Rejonowego we Włocławku) opłatę sądową w kwocie 160 (sto sześćdziesięciu) złotych i obciąża go wydatkami poniesionymi w toku postępowania przez Skarb Państwa. ZMS Sygn. akt IX K 1238/05 UZASADNIENIE W dniu 10 maja 2002 roku w Kancelarii Notarialnej w ARNE NUEKNNNM przy ulicy SYG r GMB notariusz MUS PUNK sporządził akt notarialny dotyczący sprzedaży przez MAI Wiógg oraz DEMA US UEESEEEMMO działających w imieniu Zarządu Gminy Miasta AREN otasności zabudowanej działki położonej w AWEEEEEEENNKNEWNNA przy ulicy SUMĘ oznaczonej w ewidencji gruntów numerem IB o powierzchni 00.05.91 ha ASSwg U | OWN raz MANN JUNNNNMW OW w udziałach wynoszących po 14 części za cenę sprzedaży wynoszącą 25.500 złotych. Dowód: - kserokopia aktu notarialnego k.-17-19. Po m.in. artykułach prasowych mających za przedmiot powyższą transakcję, które nagłaśniały związane z nią nieprawidłowości, Mili TUMEEEMA celem zapoznania się ze sprawą sprzedaży, pismem z dnia 15 marca 2004 roku do MĄRIB WIEM — Burmistrza Miasta AŚ UNE - wniósł o wydanie kserokopii wypisu przedmiotowego aktu notarialnego oraz o „określenie dodatnich skutków finansowych bądź innych korzyści związanych ze sprzedażą nieruchomości objętej powyższym aktem”. Dowód: - wyjaśnienia oskarżonego MIS "gg k.-71,255,255v - zeznania świadka Mg Ty 1340186 - zeznania świadka King PRNĄ ZGK 203 - zeznania świadka Myyggg 1 Szy -210 - pismo Mii TwygoZZ k.- 15 I - kserokopie artykułów prasowych k.-176, 177. Decyzją z dnia 22 marca 2004 roku Burmistrz Miasta AR wy NRERNNNNNNY "USES VG odmówił wydania Mug T poNNNonny kserokopii wypisu aktu notarialnego" dotyczącego zbycia wspomnianej nieruchomości. Odmowę uzasadniono regulacjami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2002 roku Nr 101, poz. 926) zabraniającymi przekazywania informacji dotyczących prywatności osób fizycznych — nabywców działki. Dowód: - wyjaśnienia oskarżonego Mig VW EE --71,255 - zeznania świadka Miny Twój |. 1 340 - zeznania świadka Klygggggą PRpmmgty mmm |: -2055 200v - decyzja S.08 IS[2004 k.-14. MG TEEEEEEEO korzystając ze swojego prawa ukonstytuowanego art. 22 ust. | ustawy z dnia 6 września 2001 roku o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 z późn. zm.) wniósł 9 kwietnia 2004 roku powództwo do Sądu Rejonowego w Aleksandrowie Kujawskim o udostępnienie żądanej informacji (zarówno kserokopii aktu jak i informacji o skutkach finansowych sprzedaży działki). Dowód: - wyjaśnienia oskarżonego Mig 7'SRESD k -71 255 - zeznania świadka Mig TTYTTKYWYNNĄ K.-18<4v - zeznania świadka Mig LS k -210 - pismo procesowe MIS TE 21-22. W wyniku rozpatrzenia sprawy w dniu 19 października 2004 roku Sąd a ( Rejonowy w Aleksandrowie Kujawskim wyrokiem w sprawie sygn. akt I C 246/04 nakazał pozwanej Gminie Miejskiej ANTENĄ udostępnienie powodowi Mig Tuwwwewwweg informacji publicznej poprzez wydanie mu kserokopii wypisu przedmiotowego aktu notarialnego z wyłączeniem jednak danych osobowych nabywców nieruchomości innych niż imiona i nazwiska (pkt I wyroku) oraz udostępnienie powodowi W | TEEN informacji publicznej poprzez udzielenie mu informacji na temat skutków finansowych bądź innych korzyści odniesionych przez pozwaną Gminę związanych ze sprzedażą owej nieruchomości (pkt II wyroku). Dowód: - zeznania świadka Myy Typy .- 184» - zeznania świadka Kp "Og K.-43v - zeznania świadka Mig TU k.-210 - zeznania świadka Mig Swig k.- 290v - wyrok Sądu Rejonowego w Aleksandrowie Kujawskim z dnia 19 października 2004 roku sygn. akt I C 246/04 wraz z uzasadnieniem k.-6-12. Strona pozwana wniosła o sporządzenie uzasadnienia wyroku i doręczenie go wraz z uzasadnieniem. Jako że zgodnie z zaleceniem MIJSSG WIG nie wniesiono środka odwoławczego - orzeczenie uprawomocniło się w dniu 17 grudnia 2004 roku. Dowód: - wyjaśnienia oskarżonego Mii "gg k.-71,255 - zeznania świadka Mig STR k.- 290v - wniosek Gminy Miejskiej Ay 33-34. Realizując zapadły wyrok MARIŃ WINĘ po konsultacji z radcą prawnym reprezentującym gminę przed Sądem Rejonowym w Aleksandrowie Kujawskim MISES SUNNY. pismem Zz dnia 21 grudnia 2004 roku przekazał Milli TUW jedynie kserokopię aktu notarialnego z 10 maja 2002 roku (zrealizowanie pkt I wyroku). Dowód: - wyjaśnienia oskarżonego Mily TR k.-71 - zeznania świadka Kigą PORY. PS .-208v - zeznania świadka Miiiiggg SS - 2090v,297 - pismo S.081-BB04 k.-16. Do drugiego nakazu wynikającego z prawomocnego orzeczenia Sądu Rejonowego w Aleksandrowie Kujawskim a zawartego w pefitum pozwu Burmistrz Miasta ANN *yiązał się dopiero w dniu 20 maja 2005 informując Miigmg Tuwwwwwwy o skutkach finansowych” sprzedaży przedmiotowej nieruchomości. Wcześniej Kguugmyg WINY — Przewodniczący Rady Miejskiej AW po interwencji MIR TUEESSESO zawiadomił Prokuraturę Rejonową o podejrzeniu popełnienia przez IMIUNNSD WARD przestępstwa nie udostępniania informacji publicznej. Dowód: - częściowo wyjaśnienia oskarżonego MISY "sg -- FIV,ZAŹ - zeznania świadka Miiggmy Ty k.- 155 - zeznania świadka KUNG Soy .-400-49,186-186v - zeznania świadka Kg PRREĘ. > gy 200-209 - zeznania świadka MIRI SSG k- 290v - informacja S.07 17-005 k.-47. - zawiadomienie k.-6). 9 MB WEMEEMM w trakcie postępowania karnego konsekwentnie nie AA przyznawał się do popełnienia czynu zarzucanego mu aktem oskarżenia. | Oskarżony w swych wyjaśnieniach nie przeczył ustalonym przez Sąd faktom których rekonstrukcji dokonano powyżej lecz zaprzeczał jedynie swemu zawinieniu. MIIMMB WAEEM$ wyjaśniał, że realizując orzeczenie Sądu Rejonowego w Aleksandrowie Kujawskim odnośnie udostępnienia informacji publicznej konsultował się z radcą prawnym gminy - MiG Sz. który opierając się na dokonywanej przez sądy wykładni „nieprecyzyjnej” według oskarżonego ustawy o dostępie do informacji publicznej zalecił, aby MEEN WWW przesłać jedynie kserokopię wypisu aktu notarialnego, co też ostatecznie uczyniono w dniu 21 grudnia 2004 roku. Ponadto oskarżony wskazywał na „tło polityczne” stawianych mu zarzutów przez pokrzywdzonego Miliig TORS «1 i Swiadków — KU w Runa oraz "VRS | SyNGWY Treść wyjaśnień oskarżonego w sposób bezpośredni wskazuje, iż w przedmiotowym postępowaniu nie budzą najmniejszych wątpliwości kwestie odnoszące się do sfery rekonstrukcji zdarzeń. Ową rekonstrukcję potwierdza materiał dowodowy w postaci zeznań świadków. Dlatego też w niniejszym uzasadnieniu Sąd odniesie się li tylko w sposób pośredni do zeznań słuchanych świadków przedstawiając poniżej ocenę motywacji i zachowania oskarżonego, które pozwalają one odtworzyć. Zeznania te są bowiem w pełnym zakresie spójne, koherentne (także z wyjaśnieniami oskarżonego). Są one nadto logiczne, rzeczowe i wzajemnie się uzupełniają. Nie doszukano się w nich najmniejszych choćby sprzeczności a co za tym idzie oznak stronniczości czy też prób bezpodstawnego pomawiania, (na co wskazuje oskarżony). MII WUEMĄ swą linię obrony koncentruje jedynie na kwestiach prawnych negując możliwość przypisania mu winy. Oczywistym jest, bowiem, iż MG TUNE po uzyskaniu prawomocnego wyroku winien otrzymać informacją, której się domagał. Zdaniem oskarżonego otrzymał ją jednak w całości w dniu 21 grudnia 2004 roku, gdyż sam wypis z aktu notarialnego, gdzie an wyszczególniono cenę sprzedaży nieruchomości przy ulicy STRES w AWREEEEEEEENEEEEEEEEMB czynił zadość tak jego żądaniom jak i wyrokowi cywilnemu, (na co powołuje się także. MINS SUNS. Z takim stanowiskiem nie można się jednak zgodzić. Przede wszystkim należy wskazać, iż sentencja wspomnianego orzeczenić z 19 października 2004 roku w sposób jasny i klarowny nakazywała sposób zachowania Gminy Miejskiej AYN UEEEMB <prezentowanej przez Burmistrza MINĘ WIĘ. | ektura wyroku nie pozostawia żadnych wątpliwości, iż udostępnienie informacji publicznej MIES TUENEEEEEEED vinno nastąpić poprzez wydanie mu kserokopii aktu notarialnego (pkt I wyroku) oraz poprzez udzielenie mu dodatkowych informacji o skutkach finansowych transakcji (pkt II wyroku). I nic tu nie zmienia fakt, iż oskarżony wypełniał w tym zakresie jedynie zalecenia rażcy prawnego gminy. To w żaden sposób go nie ekskulpuje. Zgodnie z ustawą o - dostępie do informacji publicznej (art. 4 ust. I pkt 1) to właśnie burmistrz jako organ władzy publicznej, a ściślej gminy (w myśl art. lla ust. 1 pkt 2 w zw. z art. Ila ust 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym), był obowiązany do udostępniania owej informacji jaką sprecyzował Sąd Rejonowy w Aleksandrowie Kujawskim w swym orzeczeniu. Wprawdzie ów wyrok zobowiązuje „Gminę Miejską ARNE jednak w świetle regulacji przywołanej już ustawy o samorządzie gminnym burmistrz wykonuje zadania gminy określone przepisami prawa (art. 30 ustawy), kieruje bieżącymi sprawami gminy (art. 31 ustawy) oraz jest kierownikiem urzędu gminy (art. 33 ust. 3 ustawy). W tym wypadku oczywiście obowiązek udostępnienia informacji publicznej ciążył na MIS WU, który - można na marginesie zaznaczyć - dobiera sobie współpracowników ale też ponosi konsekwencji ich błędnych decyzji. To jest właśnie istota funkcji kierowniczych, o której jako wysoki urzędnik samorządowy oskarżony winien wiedzieć. Radca prawny może ponieść jedynie konsekwencje służbowe burmistrz jednak odpowiada w tym przypadku na gruncie prawnokarnym. Sprawcą, bowiem przestępstwa z art. 23 M1 ustawy o dostępie do informacji publicznej jest osoba działająca w imieniu organu władzy publicznej co wynika z zakresu przydzielonych jej kompetencji. W przypadku braku jednoznacznego określenia osoby zobowiązanej odpowiedzialność będzie spoczywać na osobie, która zajmuje naczelne stanowisko kierownicze w danym podmiocie, pełniąca funkcję tzw. „piastuna organu”. Wywody powyższe w pełni znajdują odzwierciedlenie w realiach sprawy będącej przedmiotem rozstrzygnięcia Sądu meriti. Kolejną kwestią podnoszoną przez oskarżonego mającą oddalić od niego groźbę pociągnięcia go do odpowiedzialności karnej jest jakoby zrealizowanie przez niego obowiązku ustawowego w przewidzianym art.13 ust. I ustawy o informacji publicznej terminie 14 dni ( w tym przypadku od uprawomocnienia się 17 grudnia 2004 roku wyroku) poprzez przesłanie MINING THESE kserokopii wypisu aktu notarialnego. Takie stanowisko także nie może zostać zaaprobowane przez Sąd. Dla jasności wywodu odzwierciedlającego drogę rozumowania , która zaprowadziła Sąd do powyższej konstatacji należy przede wszystkim odpowiedzieć w tym miejscu na pytanie czy udzielenie niepełnej informacji winno się oceniać prawnie jako jej nie udostępnienie w rozumieniu art. 23 ustawy o dostępie do informacji publicznej. A z taką przecież sytuacją mamy do czynienia w niniejszej sprawie. Otóż odpowiedź może być tylko jedna — niepełna lub „byle jaka” informacja to de facto jej brak ( vide min. Pozakodeksowe prawo karne M. Bojarski , W. Radecki Tom III Wyd. C. H. Beck 2003 ). Inne stanowisko prowadziłoby do całkowicie bezzasadnego zawężania granic odpowiedzialności karnej wyznaczonych przez ustawodawcę. Samą ideą powstania owej ustawy była, bowiem ochrona dobra prawnego jakim jest jawność życia publicznego w najszerszej z możliwych postaci. Jest to, jedna z najistotniejszych, fundamentalnych wręcz wartości demokratycznych, której najważniejszą gwarancją jest dostęp każdego do informacji w sprawach publicznych. Wracając na grunt rozstrzyganej sprawy należy wskazać, iż wnioskodawca MAID TEEEEEEEM nie mógł przecież wiedzieć, iż cena al sprzedaży zawarta w akcie notarialnym wyczerpuje wszystkie dochody czy też zyski gminy związanej z ową transakcją. Że tak było wiedział oskarżony, lecz mimo jednoznaczność, żądania wnioskodawcy podpartej równie klarownym orzeczeniem Sądu zaniechał udostępnienia mu tejże informacji. Jest to tym bardziej niezrozumiałe, że jak wynika ze zgromadzonego materiału dowodowego (artykuły prasowe, protokół spotkania burmistrza z mieszkańcami AW dniu 17 lutego 2005 roku) przedmiotowa sprzedaż wzbudzała nie tyle duże zainteresowanie co wręcz wątpliwości społeczne. IMORIMMS WIG o tym doskonale wiedział. Dlatego właśnie jest całkowicie nie do przyjęcia jego wyjaśnienie jakoby niedokładnie się zapoznał z orzeczeniem Sądu Rejonowego w Aleksandrowie Kujawskim. Tym bardziej, że jak sam przyznał miało ono stanowić dla niego wskazówkę, wykładnię co do rozumienia ustawy o dostępie do informacji publicznej a co za tym idzie kształtować model postępowania w sprawach ich udostępniania (wcześniejsze zarządzenia burmistrza z 10 marca 2003 roku określające zasady owego dostępu zostało wszak uznane rozstrzygnięciem nadzorczym nr 13/2003 za nieważne przez wojewodę kujawsko-pomorskiego k.-156). Na koniec tej części rozważań zdecydowanie należy wskazać, iż poddawanie w wątpliwość przez oskarżonego rzetelności świadków oskarżenia w osobach Miiizueg TUNNNNENNNS KUNA VUM | NID LES jest pozbawione jakichkolwiek racjonalnych podstaw. MANS WAIEEE$, pełniąc funkcję burmistrza czyli funkcję z powszechnego wyboru ograniczoną kadencją jest niewątpliwie narażony na ataki przeciwników politycznych. Nie można tego jednak niejako automatycznie przekładać na każdą sferę życia. Tym bardziej odnośnie składania zeznań w procesie karnym, co przecież jest czynnością nad której prawidłowością stoi prawo karne materialne. Świadkowie zeznają wszak uprzedzani o groźbie pociągnięcia ich do odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania. Nadto Sąd mając możliwość bezpośredniej obserwacji osobowych źródeł dowodowych na sali sądowej, ich zachowania powziął przekonanie o - rzetelności ich relacji charakteryzującej się brakiem stronniczości. Z całą pewnością świadkami nie kierowała chęć „dania nauczki” oskarżonemu czy też zdyskredytowania go w oczach elektoratu. Całkowicie sprzeczne ze zgromadzonym _ materiałem dowodowym byłoby _ twierdzenie, iż charakteryzowałaby ich tak daleko posunięta cyniczna gra zmierzająca do skazania MIG Wg — ich politycznego przeciwnika. Za istotny Sąd uznał zgromadzony w trakcie trwania postępowania przygotowawczego materiał dowodowy w postaci dołączonych do akt dokumentów, w szczególności urzędowej korespondencji Urzędu Miejskiego w AWRZTNNNNWWW Z innymi podmiotami władzy publicznej. Pozwoliły one oddać sposób postępowania MISES WWIE odnośnie stosowana ustawy o dostępie do informacji publicznej. Trzeba dodać dalece nieprawidłowy. Dokumenty pochodzące od tychże instytucji publicznych a także wszystkie inne zgromadzone w trakcie trwania postępowania karnego Sąd uznał w całości za rzetelne i nie budzące żadnych wątpliwości co do ich wiarygodności. Stoją one bowiem w całkowitej zgodności z osobowymi źródłami dowodowymi w postaci zarówno wyjaśnień oskarżonego jak i zeznań świadków. Ponadto strony w trakcie postępowania nie kwestionowały prawdziwości zawartych w nich informacji. Warto dodać, że zdecydowana większość zgromadzonej dokumentacji pochodzi od instytucji, których działalność opiera się na zasadzie zaufania publicznego, co samo w sobie implikuje ich rzetelność. Należy się zastanowić , dlaczego oskarżony nie skorzystał z rozwiązania najprostszego , które aż prosiło się zastosować tj. nie spytał obywatela TREES jaki dokładnie jest zakres jego żądania a wprost „o co mu chodzi, czego żąda?”. Odpowiedzią jest zdaniem Sądu stwierdzenie „że M. WE nie chciał tego uczynić korzystając z błędnej ( ale wygodnej dla niego ) interpretacji aktu normatywnego , dokonanego przez swoich podwładnych . W tym rozumowaniu oskarżony wobec osób trzecich był „kryty”. Swoją postawą udowodnił , że władza — bez względu na szczebel — psuje . Jak wykazano oskarżony nie wykazał się choćby odrobiną dobrej woli względem TOREMEEEEEMEB ( a dokładnie jego żądania ). Analiza i ocena powyższego materiału dowodowy pozwala jednoznacznie stwierdzić, że M/SĄ WIEES dopuścił się popełnienia czynu zarzucanego mu aktem oskarżenia. Sąd w opisie czynu dokonał jedynie zmiany w zakresie czasokresu przestępstwa. Popełnione przez oskarżonego przestępstwo jest przestępstwem z zaniechania. Charakteryzuje się zatem specyficzną temporalizacją wynikającą z jego istoty. Czasem popełnienia takiego przestępstwa jest czas, w którym sprawca, zgodnie z ciążącym na nim obowiązkiem, powinien działać w określonym kierunku i w określony sposób. Czasem tym jest moment początkowy sytuacji, w której zobowiązany nie może już wykonać nałożonego na niego obowiązku i trwa do czasu zakończenia czynu zabronionego (oczywiście w sytuacji gdy na sprawcy cały czas ciąży obowiązek). Zatem przyjęcie, iż wyrok Sądu Rejonowego w Aleksandrowie Kujawskim uprawomocnił się 17 grudnia 2004 roku powoduje, iż obowiązek po stronie burmistrza powstał w dniu 18 grudnia 2004 roku. Zgodnie z regulacją art. 13 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej winien być spełniony w ciągu 14 dni. Tak więc, zgodnie z elementarną wiedzą matematyczną, za początek przestępstwa należy przyjąć dzień po upływie owego terminu, tj. 2 stycznia 2005 roku. Inna konstatacja prowadziłaby wręcz do absurdu, sprowadzającego się do penalizowania zachowań w postaci zaniechania w sytuacji podejmowanych działań w czasie zobowiązującym do takowych jednak w innym dniu niż pierwszym do tego wyznaczonym. Datą końcową przestępstwa było w konsekwencji przyjęcie dnia spełnienia ciążącego na oskarżonym obowiązku. Określając wobec oskarżonego rodzaj i wysokość sankcji karnej Sąd kierował się dyrektywami sędziowskiego jej wymiaru z art. 53 i następne kodeksu karnego. Wymierzona MISY Wiat kara jest w opinii Sądu meriti adekwatna tak do stopnia winy oskarżonego jak i wysokiej społecznej szkodliwości czynu jakiego się dopuścił, wyrażającego się w charakterze dobra w jakie swym zachowaniem godził. Uznano, iż tylko ukształtowanie jej na takim poziomie jak to uczyniono w części dyspozytywnej wyroku pozwoli na osiągnięcie wobec oskarżonego celów wychowawczych oraz zapobiegawczych kary. Ponadto wzięto pod uwagę potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Kary te mają stanowić więc także sui generis sygnał ostrzegawczy dla innych osób piastujących wysokie funkcje a lekceważących przepisy prawa czy też orzeczenia sądów żywiących jednocześnie przekonanie, iż ich pozycja społeczna pozwoli uniknąć im grożącej odpowiedzialności karnej. Wymierzając oskarżonemu karę grzywny Sąd uwzględnił okoliczności przedmiotowe i podmiotowe sprawy, w tym rodzaj i charakter dóbr naruszonych przestępstwami (jawność życia publicznego będąca fundamentem systemu społeczno-politycznego w „demokratycznym państwie prawnym” art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 roku) rodzaj i rozmiar ujemnych następstw penalizowanego zachowania MAS WIG (rzeczywiście stosunkowo niewielkie), sposób i okoliczności popełnionego przez niego przestępstwa (charakteryzował się „konsekwencją” wręcz zaciętością), warunki i właściwości osobiste oskarżonego (jako burmistrz, przedstawiciel władzy publicznej winien stać na straży prawa a nie negować orzeczenie Sądu oraz sabotować rozwiązania ustawowe) i jego zachowanie po popełnieniu przestępstwa (brak choćby próby przeproszenia pokrzywdzonego). wł Przy wymiarze oskarżonemu kary jako okoliczności obciążające potraktowano z całą pewnością utrzymywanie przez MIG WIE stanu bezprawia przez stosunkowo długi czas, brak jakiejkolwiek autorefleksji przejawiający się w de facto próbie zrzucenia odpowiedzialności na podwładnych oraz brak skruchy z jego strony. Jako okoliczność łagodzącą potraktowano uprzednią niekaralność oskarżonego. Sąd rozważał możliwość warunkowego umorzenia postępowania jednak biorąc pod uwagę uprzednio zastosowaną wobec oskarżonego w innym postępowaniu tę instytucję (vide karta karna k.305 , 310a, ) uznał , iż takie orzeczenie byłoby nie adekwatne i nie celowe. Zdaniem Sądu wymierzona kara grzywny w przyjętej wysokości będzie dla MAS Wu wystarczającą nauczką na przyszłość i wpłynie na niego dyscyplinującą w wypełnianiu obowiązków burmistrza. Uświadomi mu także wysoce negatywną społeczną ocenę lekceważenia prawa przez osoby mające stać na jego straży, reprezentujące instytucje publiczne. O kosztach orzeczono na podstawie art. 627 kpk oraz art. 3 ust. | ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych w zw. z art. 626 $ 1 kpk. Sąd nie znalazł podstaw do zwolnienia chociażby w części oskarżonego od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych. Uzyskiwane dochody a nadto sytuacja majątkowa oraz rodzinna oskarżonego nie dają podstaw do uznania, iż uiszczenie kosztów sądowych byłoby dla niego zbyt uciążliwe. Za rozstrzygnięciem jak w sentencji wyroku przemawiają ponadto względy słuszności. 19 sygn.akt. IlKa 394/06 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 21 listopada 2006r. Sąd Okręgowy we Włocławku w Il Wydziale Karnym w składzie: Przewodniczący: SSO. Zbigniew Siuber /spr/ Sędziowie: SO. Wojciech Przybysz SO. Barbara Śmigielska Protokolant: Anna Operacz przy udziale Prokuratora Prok. Okręgowej Józefa Kosmana po rozpoznaniu w dniu 14 listopada 2006r. sprawy MING WIEK oskarżonego z art.23 Ustawy z dnia 06.09.2001 r. o dostępie do informacji publicznej z powodu apelacji, wniesionej przez obrońcę oskarżonego od wyroku Sądu Rejonowego we Włocławku z dnia 29 maja 2006 r. w sprawie sygn. IX K 1238/05 1. uchyla zaskarżony wyrok i uznając, że oskarżony popełnił przypisany mu czyn, na podstawie art. 17 $ 1 pkt. 3 k.p.k. w zw. z art. 15 2k.k. postępowanie karne w tej sprawie umarza, 2. kosztami postępowania za obie instancje obciąża Skarb Państwa. Sygn. akt. II Ka 394/06 UZASADNIENIE Wyrokiem Sądu Rejonowego we Włocławku z dnia 29 maja 2006 r. w sprawie sygn. IX K 1238/05 oskarżony ZMIMO WIESSSNSE uznany został za winnego tego, że : - w okresie od 02.01.2005 r. do 20.05.2005 r. w A NRREDEEEEEEESSN, będąc zobowiązanym jako Burmistrz Miasta AES orzeczeniem Sądu Rejonowgo w Aleksandrowie Kujawskim z dnia 19.10.2004 r. sygn. I C 246/04 do udostępnienia M | TUĘEEEEEEEEM informacji publicznej na temat skutków finansowych, bądź innych korzyści odniesionych przez pozwaną gminę, związanych ze sprzedażą nieruchomości będącej działką oznaczoną w ewidencji gruntów nr BB o powierzchni 5 arów, wbrew ciążącemu na nim obowiązkowi informacji nie udzielił, - tj. występku z art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 06.09.2001 r. o dostępie do informacji publicznej i za to na podstawie tego przepisu skazany został na karę grzywny w ilości 40 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 40 zł. Od oskarżonego zasądzono 160 zł. tytułem opłaty sądowej i obciążono go wydatkami poniesionymi w toku postępowania. Apelację od tego wyroku wniósł obrońca oskarżonego, zaskarżając wyrok w całości na korzyść oskarżonego. Apelacja podniosła trzy zarzuty: 1/ obrazy przepisów prawa materialnego poprzez błędną jego wykładnię polegającą na przyjęciu, iż niezachowanie 14-dniowego terminu do udzielenia informacji, wynikającego z art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 06.09.2001 r. o dostępie do informacji publicznej wypełnia znamiona art. 23 w/w ustawy, podczas gdy prawidłowa wykładnia tego przepisu prowadzi do wniosku, iż znamię „nie udostępnia” informacji publicznej wymaga takiego zachowania się sprawcy, które cechuje się uporczywością, 2/ obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie art. 7, 192 $ 2 kpk oraz art. 193 $ 1 kpk poprzez oddalenie wniosku dowodowego obrony zmierzającego do przesłuchania w charakterze świadka Bqyyg SUREEMY na okoliczności związane z przebiegiem spotkania oskarżonego jako burmistrza z mieszkańcami miasta, podczas którego pytania zadawał św. M. LINQ w celu skonfrontowania stenogramu z rzeczywistym przebiegiem spotkania oraz z zeznaniami tego świadka złożonymi na powyższą okoliczność w toku postępowania, w celu weryfikacji wiarygodności zeznań św. LUISA oraz wyjaśnień oskarżonego, przez co Sąd pozbawiony został możliwości prawidłowej oceny tych zeznań /wyjaśnień/, a w konsekwencji zaskarżone orzeczenie wydane zostało na podstawie niekompletnego materiału dowodowego, 3/ błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia polegający na przyjęciu, że : a/ zgromadzony w sprawie materiał dowodowy pozwala na ustalenie, że oskarżony MIMS Wg działał z winy umyślnej, podczas gdy prawidłowa ocena zgromadzonych w sprawie dowodów nie daje podstaw do zajęcia takiego stanowiska, b/ zgromadzony w sprawie materiał dowodowy pozwala na przyjęcie, że oskarżony MANS WIEES przesyłając pokrzywdzonemu akt notarialny nie wykonał w całości wyroku Sądu Rejonowego w Aleksandrowie Kuj. z dnia 10.10.2004 r. wydanego w sprawie za sygn. akt I C 246/04, choć z tego dokumentu wynikała informacja o wszelkich skutkach finansowych, jakie odniosła gmina ze sprzedaży nieruchomości. Stawiając te zarzuty apelacja wniosła o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania. SĄD OKRĘGOWY JAKO ODWOŁAWCZY ZWAŻYŁ, CO NASTĘPUJE : Apelacja obrońcy oskarżonego jest zasadna o tyle, że powoduje uchylenie zaskarżonego wyroku i umorzenie postępowania za czyn tym wyrokiem przypisany. Niezasadny był zarzut obrazy przepisów prawa procesowego poprzez oddalenie wniosku dowodowego o przesłuchanie w charakterze świadka BĘ SEA Zeznania św. Big SUMY miały dotyczyć zachowania św. M. LU Na spotkaniu oskarżonego z mieszkańcami AW w dniu 17 lutego 2005 r., a konkretnie tego czy św. M. LEI na tym spotkaniu zadawał oskarżonemu pytania dotyczące korzyści finansowych, jakie Gmina uzyskała ze sprzedaży działki oznaczonej nr HH Okoliczności te nie miały istotnego znaczenia w tej sprawie. Niezasadny był zarzut obrazy przepisów prawa materialnego tj. art. 23 Ustawy z dnia 06.09.2001 r. Do zaistnienia występku z art. 23 wyż. wym. Ustawy nie jest wymagane znamię „uporczywości” w odmowie udzielenia informacji, a taka cecha działania może jedynie wpływać na ocenę stopnia szkodliwości wyż. wym. występku. Za niezasadny należało uznać także zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przynajmniej w odniesieniu do tych ustaleń, które wskazuje autor apelacji. Do czasu uprawomocnienia się wyroku wydanego przez Sąd Rejonowy w Aleksandrowie Kujawskim z dnia 19.10.2004 r. w sprawie I C 246/04 określającego, w jakim zakresie i czego winna dotyczyć informacja publiczna do przekazania, której zobowiązany był oskarżony można było mieć wątpliwości interpretacyjne czy samo udostępnienie kserokopii aktu materialnego nie czyniło zadość zgłoszonemu żądaniu udostępnienia informacji o skutkach finansowych związanych z zawartą transakcję. Wątpliwości te były nawet zrozumiałe, bo też odpowiedź na pytanie o dodatkowe korzyści finansowe, które nie wynikały z dokumentu potwierdzającego zawartą transakcję i w tym dokumencie nie zostały uwidocznione była oczywista. Skoro jednak tak, to ze strony oskarżonego nawet przed wydaniem wyroku w sprawie I C 246/04 nie istniały żadne „przeszkody” — „obawy”, aby takiej negatywnej informacji nie udzielić. Oskarżony wyjaśnił, że po wydaniu wyroku w sprawie sygn. I C 246/04 konsultował z radcą prawnym św. MIS SWEGO wykonanie tego orzeczenia i po konsultacji uznał, że wystarczy przesłanie odpisu aktu notarialnego, bo poza sumę wymienioną w akcie notarialnym Gmina AWENSNIEGO. nie uzyskała żadnej innej korzyści finansowej z tej sprzedaży. Św. Mig SUMO potwierdził te wyjaśnienia oskarżonego, a nie było powodu, aby uznawać zeznania tego świadka za nieprawdziwe — potwierdzał, „ bowiem okoliczności dla siebie niekorzystne. Sąd Rejonowy rozważając tę kwestie stwierdził jedynie, że zalecenie radcy prawnego nie ekskulpowało oskarżonego /uzas. k. 322 str. 6/. Oczywiście, że nie ekskulpowało oskarżonego, ale miało znaczenie dla oceny zamiaru z jakim działał oskarżony. Występek z art. 23 Ustawy z dnia 06.09.2001 r. o dostępie do informacji publicznych można popełnić z winy umyślnej, a to oznaczało w tej sprawie, że oskarżonemu należało wykazać, że co najmniej przewidywał i godził się na to, że takie wypełnienie zobowiązania potwierdzonego wyrokiem Sądu Rejonowego w sprawie I C 246/04 może stanowić naruszenie art. 23 wyż. wym. ustawy. Mimo zbagatelizowania przez Sąd Rejonowy wyjaśnień oskarżonego ustalenia w zakresie winy oskarżonego były poprawne. Jak to już wcześniej podkreślono wszelkie wątpliwości, jakie mogły się ewentualnie rodzić z kwestią żądanej informacji przesądzało orzeczenie Sądu Rejonowego w sprawie I C 246/04. W punkcie Il-gim tego wyroku wyraźnie i jednoznacznie wskazano, że nie chodziło tylko o wydanie kserokopii aktu notarialnego, lecz także o udzielenie dodatkowych informacji o skutkach finansowych transakcji. Orzeczenie to było jednoznaczne i nie wymagało żadnych interpretacji” odnośnie tego czy takiej dodatkowej informacji udzielić czy też nie. Dodać należy, że uzasadnienie tego orzeczenia także nie pozostawiało w tej kwestii wątpliwości, a nadto wskazywało na zupełną bezzasadność wcześniejszego postępowania oskarżonego w tym względzie. W tych warunkach próbę interpretowania oczywistego zobowiązania i zasięganie opinii radcy prawnego należało ocenić nie jako ..kroki do wyjaśnienia wątpliwości, lecz jako szukanie usprawiedliwienia dla niepełnego wykonania polecenia, wynikającego z wyroku Sądu Rejonowego w sprawie I C 246/04. Mimo niezasadności zarzutów apelacji zaskarżony wyrok należało uchylić, a postępowanie w tej sprawie o czyn przypisany oskarżonemu umorzyć. Sąd Rejonowy błędnie ocenił stopień szkodliwości przypisanego czynu i w efekcie skazał oskarżonego z obrazą art. 1 $ 2 kk. Tak jak o zawinieniu oskarżonego w ostateczności przekonywały wnioski wynikające z kategoryczności brzmienia orzeczenia Sądu Rejonowego w sprawie I C 246/04 tak o znikomej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu przesądzał całokształt okoliczności, lecz przede wszystkim rodzaj i zakres informacji publicznej, której oskarżony nie udostępnił. Sąd Rejonowy tej kwestii w ogóle nie rozważał, chociaż z niektórych stwierdzeń zawartych w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, można by wyciągać przeciwny wniosek. Rozważając kwestię nieudostępnienia informacji publicznej Sąd Rejonowy w konsekwencji doszedł do wniosku, że oskarżony „nie w pełni” — „w części” udostępnił informację publiczną. Wynikało to z stwierdzenia zawartego na str. 7 uzasadnienia „niepełna lub „byle jaka” informacja to de facto jej brak” /cyt. uzas. k 7/. Jeżeli pojęcie informacji publicznej w tej sprawie odnosić do całości wyroku w sprawie I C 246/04 to można określić, że była to informacja niepełna. Niepełna — bo oskarżony nie udzielił informacji do której był zobowiązany pkt. II tego wyroku, natomiast udzielił informacji określonej w pkt. I w/w wyroku. Aktem oskarżenia objęto nie całość informacji publicznej do udzielenia której zobowiązywał oskarżonego wyrok w sprawie I C 246/04, lecz właśnie tylko nie udzielenie informacji na temat skutków finansowych bądź innych korzyści związanych z transakcją której dotyczył akt notarialny z dnia 10.05.2002 r. Tak też za aktem oskarżenia Sąd Rejonowy przypisał oskarżonemu zarzucany czyn, korygując jedynie czasokres popełnienia tego czynu. W ramach zarzuconego i przypisanego oskarżonemu czynu nie można mówić o częściowym czy też „niepełnym” nie udostępnieniu informacji publicznej. Mimo to ta informacja wiązała się ściśle z informacją której dotyczył punkt I wyroku w sprawie I C 246/04. Kwestia sprzedaży zabudowanej działki oznaczonej w ewidencji gruntów Nr IĄĄ budziła zastrzeżenia i kontrowersje. Stała się przedmiotem licznych artykułów prasowych na długo przed tym zanim w dniu 15.03.2004 r. Mig TEEEEEEEMMĄ pismem zwrócił się do oskarżonego o udostępnieniu informacji między innymi o skutkach finansowych, bądź innych korzyściach jakie odniosła Gmina AWR z tej transakcji. W tym okresie tj. po upływie prawie 2 lat od zawarcia aktu notarialnego Iniezależnie od tego dlaczego dopiero wówczas?/ najistotniejsze z punktu widzenia żądanej informacji było uzyskanie miarodajnej informacji odnośnie ceny sprzedaży. Ta informacja wynikała z kserokopii aktu notarialnego. Żądanie informacji o dodatkowych korzyściach, jakie uzyskała Gmina z tej transakcji było uzasadnione, ale z uwagi na oczywistość odpowiedzi na takie pytanie informacja ta miała znikome znaczenie. O „oczywistości” odpowiedzi, czyli o istocie tej informacji, której nieudzielanie przypisano oskarżonemu poczyniono już wcześniej uwagi w tym uzasadnieniu. W tym miejscu można by postawić retoryczne pytania, jakiej informacji spodziewał się Mi TUW" Przecież w istniejącej sytuacji tj. kwestionowanej zasadności, legalności i słuszności dokonanej sprzedaży działki oraz w sytuacji nieskrywanego konfliktu pomiędzy oskarżonym, a M. TEEN /wzajerane oskarżenia — sprawy karne/, gdyby istniały jakikolwiek dodatkowe korzyści finansowe, które odniosłaby Gmina A WINNE z sprzedaży działki — to niewątpliwie oskarżony MUM0 WIĘ i to nawet nie pytany o te informację skrzętnie by ich nie tylko udzielił, ale wręcz by je upublicznił. 4 W efekcie tak jak znikome znaczenie miała w istocie informacja o dodatkowych korzyściach finansowych, które odniosła gmina AS MM z sprzedaży, tak też znikoma była szkodliwość nieudzielania tej informacji. Dla uzasadnienia tego stanowiska nie ma potrzeby dodatkowego powoływania się na to, że w dniu 20.05.2005 r. /k. 47/ oskarżony „w całości” wykonał orzeczenie Sądu Rejonowego ze sprawy I C 246/04 ani dążenia do ustalenia ewentualnych motywów, którymi kierował się pokrzywdzony Miiigg TOMEM (argumentacja apelacji obrońcy i pismo pokrzywdzonego k. 337/. W związku z tym należało uchylić zaskarżony wyrok i uznając, że oskarżony MI) WIE popełnił przypisany mu czyn na podstawie art. 17 $ 1 pkt. 3 kpk w zw. zart. 1 $ 2 kk postępowanie karne w tej sprawie umorzyć. Kosztami postępowania w tej sprawie należało obciążyć Skarb Państwa.