Sygn. akt II K 3/16
skarga prywatna
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 24 sierpnia 2017 roku
Sąd Rejonowy w Głubczycach. — II Wydział Karny
w składzie następującym:
Przewodniczący Sędzia Sądu Rejonowego Agnieszka Piątek-Polanowska
Protokolant st. sekr. sąd. Marta Krawiec
Oskarżyciel posiłkowy (...)
po rozpoznaniu w dniu 26.09.2016 r., 17.03.2017 r., 22.05.2017 r. i
17.08.2017 roku w Głubczycach
sprawy:
oskarżonych o to, że:
w okresie od (...) roku do miesiąca (...) roku w T. pomawiali M.B o kradzież z
włamaniem do garażu
tj. o czyn z art. 21251 kk
k
Uniewinnia oskarżonych W.M i A. Ł. od popełniania zarzucanego im czynu z
art. 21281 kk
II.
Na podstawie art. 632 pkt. 2 kpk kosztami postępowania obciąża
oskarżyciela prywatnego oraz zasądza od oskarżyciela prywatnego na rzecz
oskarżonych poniesione przez nich wydatki w kwocie 1152,00 (jeden tysiąc
sto pięćdziesiąt dwa) złote tytułem ustanowienia przez nie obrońcy z wyboru
Sygn. akt II K 213/16
POSTANOWIENIE
Dnia 17 maja 2017 roku
Sąd Rejonowy w Głubczycach II Wydział Karny
w składzie:
Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Agnieszka Piątek-Polanowska
przy udziale oskarżyciela prywatnego A.P. — nieobecny, zaniechano
zawiadomienia
po rozpoznaniu sprawy W.K.
oskarżonego o to, że:
w miesiącu (...) r. w celu poniżenia A.K. w opinii publicznej oraz narażenia
na utratę zaufania potrzebnego w jego działalności publicznej, napisał i
wysłał pisma pomawiające A.K o bezprawne używanie munduru wojskowego
do Wojskowej Komendy Uzupełnień w K. oraz do dyrektora Szkoły
Podstawowej w U.
tj. o czyn. z art. 21251 kk
na podstawie art. 17 8 1 pkt 2 k.p.k.
postanawia:
postępowanie karne umorzyć.
UZASADNIENIE
W dniu 5.08.2016r. do tut. Sądu wpłynął prywatny akt oskarżenia A.K.,
w którym oskarżył on W.K. o czyn z art. 21281 k.k. Oskarżyciel wskazał, iż
W.K. przesłał do Wojskowej Komendy Uzupełnień w K. oraz Szkoły
Podstawowej w U. pisma pomawiające go o bezprawne używanie munduru
wojskowego i wniósł o przesłuchanie świadków na okoliczność świadczenia
w sprawie używania przez niego munduru historycznego, który aktualnie nie
obowiązuje w armii polskiej.
W toku postępowania m.in. zabezpieczono pisma skierowane przez
W.K. w czerwcu 2016 roku do Wojskowej Komendy Uzupełnień w K oraz do
Szkoły Podstawowej w U., a także nagranie Telewizji Pogranicze M.P. z
akademii patriotycznej przeprowadzonej w maju (...) roku w Szkole
Podstawowej w U. Zlecono także przesłuchanie świadków J.W., M.S, T.G.oraz
A.K..
Zgodnie z art. 21251 kk odpowiedzialności karnej podlega kto pomawia
inną osobę, grupę osób, instytucję, osobę prawną lub jednostkę
organizacyjną niemającą osobowości prawnej o takie postępowanie lub
właściwości, które mogą poniżyć ją w opinii publicznej lub narazić na utratę
zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju
działalności.
Przedmiotem ochrony występku zniesławienia jest dobre imię (tzw.
cześć zewnętrzna) osoby fizycznej, grupy osób, instytucji, osoby prawnej,
a także jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej. Istotą
zniesławienia jest pomawianie. Czynność sprawcza zniesławienia sprowadza
się do pomawiania o takie postępowanie lub właściwości, które mogą poniżyć
w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego do danego
stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności. Zniesławienie, na co wskazuje
sama nazwa tego występku, godzi w sławę innego podmiotu, postrzeganą
jako jego dobre imię i domniemanie wszelkich cech pozytywnych. Analizując
treść art. 21251 kk w powiązaniu z treścią art. 21382 kk, można
skonstatować, że pomawianie polega na podnoszeniu zarzutu bądź na jego
rozgłoszeniu (zob. komentarz do art. 213 k.k.). Pomawianie to pojęcie
wieloznaczne. W jego zakresie znaczeniowym mieści się oskarżanie,
zarzucanie, przypisywanie, posądzanie, podejrzewanie o postępowanie lub
właściwości negatywnie rzutujące na ocenę podmiotu, mające charakter
poniżający w opinii publicznej, podrywający zaufanie społeczne. Treścią
pomówienia z reguły są informacje nieprawdziwe.
Jak wynika przy tym z treści zabezpieczonego nagrania T elewizji
Pogranicze z akademii patriotycznej przeprowadzonej w maju 2016 roku
w Szkole Podstawowej w U. oraz zeznań świadków, tego dnia ALK.
niewątpliwie podczas uroczystości patriotycznych występował w mundurze
wojskowym z oznakami wojskowymi (major).
Zauważyć należy także, iż w istocie w piśmie z 16.06.2016 r. do
Wojskowej Komendy Uzupełnień, W.K. jedynie poinformował, że na
uroczystości Dniach Zwycięstwa w U. A.K. wystąpił w mundurze wojskowym
w stopniu majora, zapytując jednocześnie czy osoba ta posiada nadany
stopień majora i ma prawo noszenia munduru wojskowego z oznaczeniami
majora oraz czy jest to zgodne z obowiązującymi przepisami prawa.
Podobnie, w piśmie do Dyrektor Szkoły Podstawowej w U., odnośnie kwestii
munduru, poinformował, że A.K. nie jest upoważniony do wkładania
munduru w stopniu majora, co jest zgodne z prawdą, bowiem Wojskowy
Komendant Uzupełnień w K. ppłk W.W. w piśmie z dnia 27.06.2017 r.
udzielił informacji, iż A.K. posiada stopień wojskowy szeregowy.
2
Co więcej — został on pisemnie poinformowany o zakazie używania przez
osoby nieupoważnione munduru wojskowego lub jego części, chociażby
zostały one pozbawione oznak wojskowych, a do tut. Sądu wpłynął wniosek o
ukaranie A.K. za to, iż również innego dnia, a to w dniu (...) roku w G.
podczas uroczystości patriotycznej odbywającej się w Zespole Szkół
publicznie nosił mundur z odznakami wojskowymi stopnia majora, nie mając
do tego prawa, to jest o wykroczenie z art. 6151 kw.
Przez pomawianie rozumie się przypisywanie, zarzucanie, posądzanie
lub oskarżanie innej osoby o określone postępowanie lub właściwości, które
zawierają negatywną oceną mającą jednak w konsekwencji prowadzić do
poniżenia pomawianego w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania
potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju
działalności. Ponadto pomówienie może polegać zarówno na twierdzeniu
określonej okoliczności, jak i na przeinaczeniu okoliczności prawdziwej (wyr.
SN z 12.9.1938 r., 3K3152/37, Zb.O. 1939, poz. 29).
W tej sytuacji trudno uznać, aby W.K. pomówił A.K. a zatem uznać
należało, że w czynie oskarżonego W.K. brak jest znamion czynu
zabronionego z art. 21281 kk, wobec czego orzeczono jak w sentencji.
Zarządzenie:
1. Odnotować
2. Odpis postanowienia doręczyć stronom z pouczeniem o zażaleniu
3. Kal. 7 dni
Sygn. akt II K 77/15
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 04 kwietnia 2017 roku
Sąd Rejonowy w Głubczycach — II Wydział Karny w składzie następującym:
Przewodniczący Sędzia Sądu Rejonowego Bernadeta Zwolińska
Protokolant Renata Jamuła
w obecności Prokutatota- nieobecny, zawiadomiony prawidłowo
po rozpoznaniu w dniach 01.04.2016r., 20.04.2016r., 06.05.2016r., 17.05.2016r.,
03.06.2016r., 06.09.2016r., 16.11.2016r., 14.12.2016r., 28.02.2017r., 21.03.2017r. w
G.
sprawy:
1. w.W.
oskatżonego o to, że:
I.
II.
W dniu (...) rt w G., działając wspólnie i w porozumieniu z młodszym
aspirantem S.S. i funkcjonariuszem Straży Miejskiej w G. ALS. jako
funkcjonariusz publiczny przektoczył swoje uprawnienia bezpodstawnie
zatrzymując R.B pod pozotem tego, iż był on osobą poszukiwaną, co nie
polegało na prawdzie, a następnie pobił go tękoma po całym ciele, czym
spowodował u niego obrażenia w postaci obrzęku okolicy nosa i rany
powierzchni watgi gótnej, narażając R.B. na bezpośrednie niebezpieczeństwo
powstania skutku określonego w att. 157 $ 1kk, działając w ten sposób na
jego szkodę, przy czym czynności dotyczące zatrzymania dokonywał nie
będąc na służbie w KPP i będąc oddelegowany do Szkoły Policyjnej,
tj. o czyn z art. 158 $ 1kki art. 231 $ 1kk przy zast. art. 11 $ 2kk
W dniach (...) r. w P.i (...) t. w G., działając w krótkich odstępach czasu i z
góry powziętym zamiatem, będąc pouczony o odpowiedzialności katnej za
składanie fałszywych zeznań, podał nieprawdę odnośnie przebiegu
interwencji wobec R.B., a w szczególności zeznając, iż R.B. znieważył
wulgarnymi słowami P.P. oraz , iż groził policjantom, iż zwolni ich ze
służby, a także, iż nie brał on udziału w interwencji oraz iż R.B. został
zatrzymany bowiem zachowywał się artogancko wobec intetweniujących
policjantów, co nie polegało na prawdzie, które to zeznania posłużyły za
dowód w sprawie karnej przeciwko R.B. sygn. akt 1Ds. (...) isygn. akt
sądowych II K (...) działając na szkodę R.B.,
tj. o czyn z art. 233 $1kk w zw. z art. 12 kk
ża 3.3,
oskatżonego o to, że:
II. W dniu (..) t w G., działając wspólnie i w porozumieniu z sierżantem W.W. i
funkcjonariuszem Straży Miejskiej w G. A.S., jako funkcjonariusz publiczny
ptzektoczył swoje uprawnienia bezpodstawnie zatrzymując R.B. pod
pozotem tego, iż był on osobą poszukiwaną, co nie polegało na prawdzie,
a następnie przytrzymując go umożliwił bicie rękoma po całym ciele przez
W.W., czym spowodował u niego obrażenia w postaci obrzęku okolicy nosa
i rany powierzchni wargi górnej, narażając R.B. na bezpośrednie
niebezpieczeństwo powstania skutku określonego w att. 157 $ lkk, działając
w ten sposób na jego szkodę, przy czym czynności dotyczące zatrzymania
dokonywał nie będąc na służbie w KPP w G.
tj. o czyn z art. 158 $ lkki art. 231 $ 1kk przy zast. art. 11 $ 2kk
IV. W dniach (...) r. i (...) r. w G., działając w krótkich odstępach czasu i ze z
góty powziętym zamiarem, będąc pouczony o odpowiedzialności karnej za
składanie fałszywych zeznań, podał nieprawdę odnośnie przebiegu
interwencji wobec R.B., a w szczególności zeznając, iż R.B. znieważył
wulgarnymi słowami P.P. oraz , iż gtoził policjantom, iż zwolni ich ze
służby, a także, iż R.B. został zatrzymany, bowiem zachowywał się
arogancko wobec intetweniujących policjantów, co nie polegało na prawdzie,
które to zeznania posłużyły za dowód w sprawie katnej przeciwko R.B. sygn.
akt 1Ds. (...) i sygn. akt sądowych II K(...) działając na szkodę R.B.,
tj. o czyn z art. 233 $1kk w zw. z art. 12 kk
I.
Uznaje oskarżonego W.W. za winnego tego, że w dniu 18 czerwca 2010r w G.,
działając wspólnie i w porozumieniu z młodszym aspirantem S.S. iinnym
ustalonym funkcjonariuszem publicznym, co do którego sprawę wyłączono do
odrębnego rozpoznania, jako funkcjonariusz publiczny przektoczył swoje
uprawnienia bezpodstawnie zattzymując R.B. pod pozotem tego, iż był on osobą
poszukiwaną, co nie polegało na prawdzie otaz dokonując jego pobicia, gdzie
uderzał go swoją głową i tękami po głowie, po twarzy, czym spowodował u niego
obrażenia w postaci obrzęku okolicy nosa i rany powierzchni watgi górnej,
narażając R.B. na bezpośrednie niebezpieczeństwo powstania skutku określonego
w att. 157 $ lkk, działając w ten sposób na jego szkodę, ptzy czym czynności
dotyczące zatrzymania dokonywał nie będąc na służbie w KPP i będąc
oddelegowany do Szkoły Policyjnej, a co stanowi występek z art. 158 $ 1kk 1 art.
231 $ 1kk przy zast. art. 11 $ 2kk i za to na podstawie art. 158$1kk przy zast. art.
11$3kk wymierza oskarżonemu katę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności
Il.
Uznaje oskarżonego W.W. za winnego zatzucanego mu czynu opisanego w pkt II
części wstępnej wytoku, z tym, że precyzuje, że było to w dniach (...) r. w P. 1 24
sietpnia 2010r. w G., a co stanowi występek z art. 233$1kk w zw. z art. 12kk i za to,
na podstawie art. 233$1kk w brzmieniu obowiązującym przed dniem 15 kwietnia
2016r. przy zast. art. 4$1kk wymierza oskarżonemu kartę 5 (pięciu) miesięcy
pozbawienia wolności
LL
Na podstawie art. 85 kk i art. 86$91 kk przy zast. art. 4$1kk w miejsce kar
jednostkowych pozbawienia wolności orzeczonych w pkt I i II wymierza
oskatżonemu W.W. katę łączną 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności
IV.
Na podstawie art. 69$1 i 2 kk i art. 70$61 pkt 1 kk przy zast. art. 4$1kk wykonanie
otzeczonej katy pozbawienia wolności warunkowo zawiesza oskarżonemu W.W. na
oktes próby lat 2 (dwóch)
V.
Uznaje oskarżonego S.S. za winnego tego, że w dniu 18 czerwca 2010r w G.,
działając wspólnie i w porozumieniu z sierżantem W.W. 1 innym ustalonym
funkcjonariuszem publicznym, co do któtego sptawę wyłączono do odrębnego
tozpoznania, jako funkcjonariusz publiczny przektoczył swoje uprawnienia
bezpodstawnie zatrzymując R.B. pod pozotem tego, iż był on osobą poszukiwaną,
co nie polegało na prawdzie oraz przytrzymując go umożliwił bicie go głową i
tękoma po głowie, po twarzy przez W.W., czym spowodował u niego obrażenia w
postaci obrzęku okolicy nosa i rany powierzchni wargi górnej, narażając R.B. na
bezpośrednie niebezpieczeństwo powstania skutku określonego w art. 157 $ lkk,
działając w ten sposób na jego szkodę, przy czym czynności dotyczące zatrzymania
dokonywał nie będąc na służbie w KPP, a co stanowi występek z art. 158 $ lkki
art. 231 $ 1kk przy zast. art. 11 $ 2kk i za to na podstawie art. 158$1kk przy zast.
art. 11$3kk wymierza oskarżonemu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności
VI.
Uznaje oskarżonego S.S. za winnego zarzucanego mu czynu opisanego w pkt IV
części wstępnej wyroku, stanowiącego występek z att. 233$1kk w zw. z art. 12kk i
za to, na podstawie art. 233$1kk w brzmieniu obowiązującym ptzed dniem 15
kwietnia 2016r. przy zast. art. 4$1kk wymierza oskarżonemu karę 5 (pięciu)
miesięcy pozbawienia wolności
VII.
Na podstawie art. 85 kk i art. 86$1 kk przy zast. art. 4$1kk w miejsce kat
jednostkowych pozbawienia wolności orzeczonych w pkt V i VI wymierza
oskarżonemu S.S. karę łączną 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności
VIII.
Na podstawie art. 69$1 i 2 kk i art. 70$1 pkt 1 kk przy zast. att. 4$1kk wykonanie
otzeczonej katy pozbawienia wolności warunkowo zawiesza oskarżonemu S.S. na
okres próby lat 2 (dwóch)
IX.
Na podstawie art. 626$1 kpk, art. 627 kpk, art. 633 kpk 1 art. 2 ust 1 pkt 2 ustawy z
dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskatżonego
WZW na rzecz Skarbu Państwa kwotę 1037,71 zł (tysiąc trzydzieści siedem złotych
i 71/100 groszy) tytułem zwrotu przypadającej na niego części wydatków
postępowania oraz zasądza od oskarżonego S.S. na rzecz Skarbu Państwa kwotę
1171,65 zł (tysiąc sto siedemdziesiąt jeden złotych i 65/100 groszy) tytułem zwrotu
przypadającej na niego części wydatków postępowania, jednocześnie obciążając obu
oskarżonych opłatą sądową w kwocie po 120 (sto dwadzieścia) złotych od każdego
z nich
Sygn. akt II K 350/17
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 3 lipca 2017 roku
Sąd Rejonowy w Głubczycach — II Wydział Karny
w składzie następującym:
Przewodniczący Sędzia Sądu Rejonowego Bernadeta Zwolińska
Protokolant st. sekr. sąd. Daniel Malkiewicz
po rozpoznaniu w dniach 02.08.2016, 19.10.2016, 04.01.2016, 04.04.2017,
20.06.2017 roku w Głubczycach
sprawy z oskarżenia prywatnego A.M.
przeciwko:
J.K.
oskarżonej o to, że:
w bliżej nieustalonym dniu w maju 2015 r. w G. złożyła do Zarządu
Głównego Związku Inwalidów Wojennych Rzeczypospolitej z/s w W.pismo
zatytułowane „Donos”, w którym użyła w stosunku do pokrzywdzonej słów
„wyrafinowana oszustka” i zawarła nieprawdziwe informacje dotyczące:
-posługiwania się przez pokrzywdzoną dokumentami poświadczającymi
nieprawdę w zakresie daty urodzenia A.M.:
-posługiwania się przez pokrzywdzoną dokumentami poświadczającymi
nieprawdę w zakresie internowania w obozie koncentracyjnym w Majdanku:
-wyłudzenia przez A.M. świadczeń w postaci dodatku emerytalnego po
zmarłym mężu J.M. w kwocie ok. 5.000 zł rocznie, emerytury
restrukturyzacyjnej w wysokości 20.000 zł rocznie oraz renty inwalidzkiej,
pomawiając ją w ten sposób o takie postępowanie, które mogło poniżyć ją w
opinii publicznej, a także narazić na utratę zaufania potrzebnego dla rodzaju
działalności pokrzywdzonej
tj. o przestępstwo z art. 21251 kk
I.
Ustalając iż oskarżona J.K. dopuściła się popełnienia zarzucanego jej czynu
opisanego w części wstępnej wyroku stanowiącego występek z art. 21281 kki
uznając, że wina oskarżonej i społeczna szkodliwość czynu nie jest znaczna,
na podstawie art. 6651 i 2 kk, art. 6781 kk postępowanie karnewarunk
o w o umarza na okres próby 2 (dwóch) lat od uprawomocnienia się wyroku
II.
Na podstawie art. 67583 kk, art. 72 $ 1 pkt 2 kk zobowiązuje oskarżoną J.K
do przeproszenia oskarżycielki A.M. na piśmie za nieprawdziwe informacje
podane w donosie, który wpłynął do Zarządu Głównego Związku Inwalidów
Wojennych RP w dniu 20.05.2015 roku w terminie 3 miesięcy od
uprawomocnienia się wyroku
III.
Na podstawie art. 626 $ 1 kpk, art.628 pkt 1 kpk i art. 629 kpk i art. 7
ustawy z dnia 23.06.1973 roku o opłatach w sprawach karnych zasądza od
oskarżonej J.K.na rzecz oskarżycielki prywatnej A.M. kwotę 1400,00 (tysiąc
sto czterdzieści złotych) tytułem zwrotu poniesionych przez nią kosztów
procesu w tym kwotę 840,00 ( osiemset czterdzieści) złotych tytułem
ustanowienia w sprawie pełnomocnika z wyboru oraz obciąża J.K. opłatą
sądową w kwocie 60,00 osześćdziesiąt) złotych, która to opłata winna zostać
uiszczona na rzecz Skarbu Państwa.